واژه های زندگی

در گذشته برادر دینی داشتم که در چشم من بزرگ مقدار بود چون دنیا در چشم او بی ارزش می نمود،واز شکم بارگی دور بود،و به حق خود قانع بود،پس آنچه را نمی یافت آرزو نمی کرد،وآنچه را می یافت زیاده روی نداشت،در بیشتر عمرش ساکت بود، اما گاهی که لب به سخن میگشود بر دیگر سخنوران برتری داشت،وتشنگی پرسش کنندگان را فرو می نشاند.به ظاهر ناتوان ومستضعف می نمود،اما در برخورد جدی چونان شیر پیشه می خروشید،یا چون مار بیابانی به حرکت می آمد.تا پیش قاضی  نمی رفت دلیلی مطرح نمیکرد،وکسی را که عذری داشت سرزنش نمیکرد،تا آن عذر او را می شنید،از درد شکوه نمیکرد،مگر پس از تندرستی وبهبودی،آنچه عمل میکرد میگفت وبدانچه عمل نمیکرد چیزی نمیگفت،اگر در سخن گفتن بر او پیشی می گرفتند در سکوت مغلوب نمیگردیدوبرشنیدن بیشتر از سخن گفتن حریص بود. اگر بر سر دو راهی کار قرار میگرفت، می اندیشید که کدام یک با خواسته نفس نزدیکتر است با آن مخالفت میکرد،حق دیگران را به موقع ادا میکرد وصاحب به حق را چشم به راه نمیگذاشت،عذرهای نابجا نمی آورد واعتبار خود را در بین عموم از دست نمیداد ،پس بر شما باد روی آوردن به اینگونه از ارزشهای اخلاقی، وبا یکدیگر در کسب آنها رقابت کنید.و بدانید که به دست آوردن همه آن ارزش های اخلاقی بهتر از رها کردن آن است. تا خداوند هم در همه حال یاورتان باشد.  (نهج البلاغه)

عید بر تمام مسلمین جهان مبارکباد.

                http://blog.360.yahoo.com/blog-9XLH8RsrdK4jhzAedL6GzhRMpdA2s8l718j5RFr.2OzH