واژه های زندگی

 دنیای بیرون ما با درون ما در رابطه است . آنچه که برایمان اتفاق می افتد تا حدود زیاد بستگی دارد که در درون ما چه اتفاقی رخ میدهد. تجربه بیرونی ما باز تاب انگاره های درونی ماست. به مرور زمان ما در زندگی خود معادل ذهنی بارورها و مکنونات خود را ایجاد می کنیم.شخصی از سقراط پرسید:چگونه میتوان به درایت رسید. سقراط از اون شخص خواست کمی با هم قدم بزنند. به دریاچه ای که در نزدیکی آنها واقع بود رفتند.وقتی آب به عمق چهار پائی رسید،سقراط ناگهان سر اون شخص را گرفت واو را به زیر آب برد وهمانجا نگهداشت. آن شخص ابتدا فکر کرد که سقراط دارد با او شوخی میکند وبه همین جهت از خود مقاومتی نشان نداد.اما وقتی بیشتر وباز هم بیشتر زیر آب ماندوحشت زده شد.سعی کرد هر طور شدهسرش را از زیر آب بیرون بکشد تا هوائی به ریه های خود برساند.سر انجام سقراط آن شخص را رها کردتا او سرش را از زیر آب بیرون آورد.سقراط به او گفت:((وقتی به همان اندازه که حالا خواهان هوا بودی خواهان فراست شدی،هیچ عاملی نمیتواند سد راه تو شود تا به فراست نرسی.))در مورد هدفهای ما هماین موضوع صدق میکند که عزیزان من یکی از وظایف ما اینست که شعله های اشتیاق خود را زنده نگهداریم وپیوسته به یاد رضایت خاطرها وپاداشهائی که در نتیجه دستیابی به هدفهایمان به ما می رسد، باشیم.