دوست روشنفکر و ...
از نعمتهای بزرگ،داشتن رفیق عاقل وپرهیزکار وروشنفگر است واز بدبختیها ،رفیق بد و جاهل وکودن است ودر این مسیر چقدر از انسانها خوشبخت شدند وچقدر از انسانها بدبخت گردیدند،از این رو اسلام جداَ به این موضوع اهمیت شایان توجهی داده است،نکته مهمتر اینکه در بسیاری از روایات صرفنظر از دانش وتقوی وعدم آن،موضوع روشنفکر وکوته فکر بعبارت دیگر موقع شناس وموقع ناشناس محور سخن قرار گرفته است،مثلا امام صادق(ع) میفرمایند:برادران ورفقای صمیمی،سه قسمند:*کسی که مانند غذا به آن نیاز است وآن رفیق عاقل است*کسی که وجود او برای انسان بمنزله بیماری مزاحم است وآن رفیق احمق است*کسی که وجودش بمنزله داروی شفابخش است وآن رفیق روشنفکر است .