واژه های زندگی

عشق ورزیدن به کسی هرگز بدین معنا نیست که ما همیشه با او نظر موافق خواهیم داشت ویا حتی نسبت به او احساس خوبی خواهیم کرد.بدان معنا نیست که همه اعمال ورفتار او را دوست خواهیم داشت.هر کسی را که دوست داشته باشیم مواردی هم هست که او را دوست نداشته باشیم.در نظر اغلب مردم تنفر کلمه کثیفی است.قابل قبول به نظر نمی رسد که کسی از همسرش متنفر باشد.تنها وقتی طلاق می گیرید ویا در این مرحله هستید ممکن است احساس تنفر کنید.تنفر نشانه عشقی است که با مانع روبه رو شده باشد.وقتی کسی که او را دوست داریم کاری میکند که پذیرفتنش برای ما دشوار است،بعضی از مابه احساس تنفر می رسیم.می خواهیم او را تغییر دهیم تا دوباره بتوانیم او را دوست بداریم.همه رنجهای سرکوب شده وفرو نشانده شده به شکل تنفر ظاهر می شوند.اگر خودما اجازه ندهیم که در مواقعی احساس تنفر کنیم ناراحتی در ما سرکوب می شود وبا وجود آن نمی توانیم به آن شکل که می خواهیم عشق بورزیم.احساس تنفر داشتن بدین معناست که احساسمان جائی مسدود شده است.لازم نیست که پیوسته به آن فکر کنیم اما همین که از وجود آن آگاه باشیم می توانیم راه غلبه بر آنرا پیدا کنیم.وقتی نتوانیم احساسات منفی خود را با دیگران در میان بگذاریم،روی هم انباشته می شوند و از ابعاد متعارف بیرون می روند.این امکان هم وجود دارد که بخواهیم آنها را سرکوب کنیم وفرض بر این بگذاریم که فراموش شده اند.ممکن است فراموش شده باشند اما هنوز تأثیرشان رادارند.بنابر این یا واکنش بیش از اندازه نشان می دهیم ویا دیگران را با نفرت از خود می رانیم.