واژه های زندگی

تا از ما  خواسته نشود ما که نباید برای کسی تصمیم بگیریم اگه هم خواسته شد اگه در موردش اطلاعاتی داشتیم در حد توان پاسخگویش هستیم اما اگه درآن  مورد اطلاعات کمی داشتیم  خوب به طرف میگوئیم ببخشید نمیدونم .گفتن نمیدونم بهتر از ایجاد اطلاعات غلط وناجور است. ویا در اجتماع هستیم نمی بایست در مورد شخصیت اشخاص قضاوت کنیم .چرا که هر کسی با شیوه ی خاصی تأدیب شده اما در مورد کسی که میدانیم باعث انحراف جامعه ایست باید ایستادگی کرد .چرا که یا نامبرده جاهل است که می بایست متوجه  شود ویاخود در منجلاب قرار گرفته ومیخواهد دیگران را هم با خود همراه کند ویا واقعا مخالف ودشمن است که ساکت بودن در این مورد از گناهان کبیره بشمار می آید.

واما برای شناخت من : هر کسی یکجور با من ستیز کرد که مرا بشناسد اما مدام ومدام با کوهی ازصبرروبروشد.خوب گناهکارش نمیدانم ولی این نیست شیوه ی شخصیت شناسی .شیوه یشخصیت شناسی رو میبایست از عالمان بیاموزند که چه جالب اشخاص را متقاعد میکنند وپی به وجودشون میبرند.گناه هر کسی به خود شخص مربوط است اما اگه آن گناه بخواهد ریشه بدواند می بایست آن ریشه قطع شود.گناهی که باعث متزلزل شدن شخصیت اشخاص شود ،گناهی که باعث فاسد شدن اشخاص شود،گناهی که باعث  نابودی  جامعه شود آن حرکات ناموزون بایستی محو ونابود شود.شاید بلواقع فردی منظوری برای ایجاد گناهان کبیره نداشته باشد اما خود بخود ویا در اسارت ندانمها قرار گیرد وهمین گسترش یابد تا مرز حتی نبودنها یعنی تا مرز سقوط . آنجاست که اگه خدا بخواهد تلنگوری به او بزند ویا بقولی بیدارش کند .یا اشخاصی سر راه او قرارمیدهد تا اورا از جهالت بیرون آورند.ویا اینکه اگر لیاقت نداشته باشد ولایق جهل مرکب باشد رهایش میکند اما باز رهای رهایش نمیکند بلکه از سر لطف ومحبتش هر از گاهی بایوه های مختلف او را هوشیار میکند.اما افسوس که اگر متوجه ی این همه الطاف الهی نشود دگر حسابش با کاتب الکاتبین است.